سری بازی های Ninja Gaiden را می توان جزو بهترین عناوین Hack and Slash موجود در بازار دانست که طرفداران بسیار زیادی دارد. روند گیم پلی و صحنه های اکشن این سری آنقدر خوب و بی نقص بود که بتوان آن را بارها و بارها بازی کرد و از آن نهایت لذت را برد. با معرفی نسخه سوم NG خیلی امیدوار بودیم که در سال 2012 با یک بازی نفس گیر بسیار عالی روبرو خواهیم شد، اما Ninja Gaiden 3 بازی ای نبود که بعد از این چند سال انتظار دیدن آن را داشتیم.

داستان

استودیوی بازیسازی Team Ninja سعی کرده در این شماره بازیکنان را بیشتر با شخصیت ریو هایابوسا (Ryu Hayabusa) آشنا کند. او نینجایی است که تا کنون افراد زیادی را به قتل رسانده و در این شماره می خواهد خودش را به عنوان یک قهرمان یا یک قاتل معرفی کند. او گذشته تاریکی دارد و این گذشته در شماره سوم سری بازی های Ninja Gaiden قصد دارد انتقام دردناکی از ریو بگیرد. خون افرادی که ریو تا کنون ریخته دنیای او را به سیاهی کشانده و ریو در ماجرای جدیدش، هم باید با گذشته اش مبارزه کند و هم باید دشمنان جدیدش را از بین ببرد که باز هم با خون ریزی زیادی همراه است. بازی از جایی شروع می شود که ریو در حال کشتن فردی است.

دوربین از دید قربانی ریو را به نمایش درمی آورد. ریو قربانی اش را می کشد و پس از آن نقابش را از صورت برمی دارد. جنگجوی اژدها در این شماره می خواهد خودش را به رستگاری برساند و عدالت نیز می خواهد او را به خاطر اعمالش مجازات کند. ریو پس از اینکه نقابش را از صورت برمی دارد، به سمت مجسمه ای قول پیکر می رود و پس از نابودی او، بازی با یک فلش بک به گذشته سعی می کند که شکل گیری اتفاقات بازی را بیان کند. ریو در دهکده هایابوسا قرار دارد که افرادی به او مأموریت می دهند تا یک گروه تروریستی که قصد دارند در نقاط مختلف دنیا دست به آشوب بزنند را  از بین ببرد، اما این مأموریت زمانی بسیار مرموز می شود که پای ریو نیز در آن باز می شود و او با اسرار زیادی در مورد خودش و نیمه تاریکش مواجه می شود.

داستان بازی در ابتدا بسیار خوب روایت می شود و در لحظه های ابتدایی بازی می تواند به خوبی بازیکنان را پای بازی نگه دارد، اما با پیشرفت در بازی شاهد این موضوع خواهید بود که از زیبایی داستان کاسته می شود و بازی پر از صحنه ها و قسمت های بسیار کلیشه ای می شود که نظیر آن ها را در بازی های بسیاری مشاهده کرده اید. روند داستانی بازی تماماً روی شخصیت ریو تمرکز دارد و این موضوع، هم بازی را جذاب کرده و هم باعث ضعف آن شده است. اینکه با زوایای جدیدی از زندگی و شخصیت ریو آشنا می شوید، بسیار خوب است، اما تمرکز زیاد بازی روی او باعث شده که سایر شخصیت ها بسیار کم رنگ به نظر برسند و ما شاهد این باشیم که اطلاعات چندان جامعی درباره آن ها در طول بازی داده نمی شود. در بعضی مواقع به دلیل اینکه اتفاقات زیادی در بازی رخ می دهند، واقعاً نمی توان حدس زد که چه وقایعی در حال رخ دادن هستند و روند بازی نیز توضیح خاصی درباره آن ها نمی دهد.

گرافیک

گرافیک بازی نه تنها در مقایسه با Ninja Gaiden II و یا Ninja Gaiden Sigma پیشرفتی نداشته، بلکه پسرفت هم کرده است. در واقع ما انتظار بیشتری از این بازی داشتیم و دوست داشتیم که گرافیک بسیار بهتری را در سومین نسخه از سری بازی های Nijna Gaiden شاهد باشیم. طراحی شخصیت ریو در سطح نسبتاً خوبی قرار دارد، اما زمانی که شخصیت های دیگر موجود در بازی را مشاهده می کنید و با دشمنان بازی روبرو می شوید، شاهد این موضوع خواهیم بود که کیفیت آن ها در مقایسه با ریو بسیار پایین تر است.

در طراحی محیط های بازی سعی شده که همه محیط ها شلوغ و پرجزئیات به نظر برسند، اما این موضوع با استفاده از بافت های افتضاح که در حد یک بازی Remaster شده است، از جذابیت بصری بازی کاسته است. از طرف دیگر جلوه های ویژه بازی مانند آتش و باران و... در سطح ضعیفی قرار دارند و نتوانسته اند آن طور که باید، حس را به جریان بازی انتقال دهند. تخریب پذیری چندان خاصی را در بازی شاهد نیستیم و این موضوع در مقایسه با نسخه های قبلی واقعاً جای تعجب دارد، چرا که میزان تخریب پذیری در نسخه های قبلی بهتر از این عنوان بود. تنوع محیط ها و مکان هایی که در آن ها مبارزه می کنید، خوب است و این موضوع باعث شده که روند بازی کمی هیجان انگیزتر شود.

موسیقی/صداگذاری

در ابتدا باید به این موضوع اشاره کرد که موسیقی هایی که در این بازی می شنوید، توسط هیروئاکی تاکاهاشی (Hiroaki Takahashi)، تاکومی سایتو (Takumi Saito)، ریو کویکه (Ryo Koike) و ریچیرو کوابارا (Riichiro Kuwabara) ساخته شده اند. این اشخاص قبلاً در نسخه های قبلی Ninja Gaiden نیز موسیقی هایی ساخته بودند و در سری Dead or Alive نیز برخی از آثار آن ها پخش شده اند. کوابارا هم در دو بازی Quantum Theory و Undead Knights موسیقی ساخته که البته دارای حس خوبی نبودند. شاید وجود این افراد باعث شده که در Ninja Gaiden 3 نیز شاهد یک موسیقی زیبا نباشیم.

موسیقی های متال بازی اصلاً در حد خوبی ساخته نشده اند و فقط ریتم تند آن ها باعث شده که مبارزه ها بسیار شلوغ به نظر برسند. البته در این بین برخی از موسیقی های بازی که در آن ها سعی شده به نینجایی بودن شخصیت بازی اشاره شود، شکل بهتری دارند و با فضای بازی همخوانی بیشتری دارند. در عوض، زمانی که موسیقی به گوش نمی رسد و فقط صدای محیط را در بازی می شنویم، روند بازی حس بهتری به خودش می گیرد و شکل مرموز بازی مشخص می شود. صدای برخورد شمشیرها، تیراندازی دشمنان، انفجارها و... نیز در سطح خوبی قرار دارند و توانسته اند نیازهای بازی را برطرف کنند. صداگذاری روی شخصیت های بازی هم در سطح خوبی قرار دارد و صداپیشگان سعی کرده اند، عملکرد خوبی در بازی داشته باشند. حرکت لب ها با صداها نیز تقریباً هماهنگ هستند.

گیم پلی

سری بازی های Ninja Gaiden همیشه به دلیل سختی زیاد و مبارزه های نفس گیر زبان زد بوده اند، اما در این نسخه دیگر خبری از این موضوع نیست. مبارزه ها شکل راحت تری به خود گرفته اند و بازیکنان با چالش خاصی در زمان مبارزه روبرو نمی شوند. بازی کاملاً به یک عنوان Hack and Slash تبدیل شده و خشونت بسیار زیاد و تکه و پاره کردن دشمنان بیشتر از نسخه های قبلی مورد توجه قرار گرفته است. قسمت های Quick Time Event زیادی هم به بازی اضافه شده تا روند مبارزه ها خشن تر و هیجان انگیزتر از نسخه های قبلی شود. ریو حرکات و فنون چندضرب مختلفی را اجرا می کند که اکثر آن ها پس از مدتی تکراری می شوند. دیگر خبری از سلاح های متنوعی که ریو در نسخه های قبلی از آن ها استفاده می کرد، نیست و بازیکنان در این نسخه تنها با 3 شمشیر هم شکل که عملاً هیچ تفاوتی با هم ندارند، بازی را پیش می برند.

البته باید به این موضوع نیز اشاره کرد که گیم پلی بازی هنوز می تواند برای علاقه مندان به بازی های Hack and Slash جذاب باشد، اما در مقایسه با نسخه های قبلی این سری از بازی ها به شدت افت کرده، طوری که اگر نسخه های قبل را بازی نکرده باشید، گمان می کنید که NG3 قسمت اول این سری است! شکل مبارزه ها در بازی به سرعت تکراری می شود. حتی مبارزه با Bossها و هیولاهای بسیار بزرگی که در بازی مشاهده می کنید، آن هیجان نسخه های قبلی را در بر ندارد. در طول بازی آنقدر با دشمنان یک شکلی که تعداد آن ها بسیار زیاد است، مبارزه می کنید که ممکن است بازی را با Dynasty Warriors نیز اشتباه بگیرید. قسمت چندنفره و Co-op موجود در بازی نیز اصلاً جذاب نیست و مدها و قسمت های مختلفی که برای آن در نظر گرفته شده، یکی از قسمت های نه چندان خوب بازی به حساب می آیند.

نتیجه گیری

سومین نسخه از سری بازی های Ninja Gaiden واقعاً آن چیزی نبود که انتظار آن را داشتیم. شاید نبود تومونوبو ایتاگاکی (Tomonobu Itagaki) در این پروژه و حضور یوسکه هایاشی (Yosuke Hayashi) که رئیس جدید Team Ninja است، یکی از دلایل شکست این نسخه باشد. در هر حال این بازی نتوانست یک دنباله شکوهمند برای سری Ninja Gaiden باشد.این بازی هم اکنون در بازار بر روی کنسول های ps3 و xbox360 وجود دارد.

منبع:پردیس گیم

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: